امروزه کارافرینی صرفا در میزان سرمایه محدود نمی شود.اطلاعات مطالعه و دقت در پردازش اطلاعات گام مهمی در مرحله نخست است. پس از داشتن اطلاعات کارآفرین باید بتواند همه منابع در اختیار را به درستی و دقت هنرمندانه ترکیب کند.

این ظرافت هنری بدون درک پیچدگی های علم روز جهان میسر نمی شود.

در اینجا منظور از علم روز صرفا تئوری های اکادمیک نیست.روح متحول زندگی را که در قالب تئوری ها و نظریه ها سامان می یابد به درستی شناخت.

این چنین کارافرین شدن سبب می شود که کالای تولیدی با زندگی روزمره مردم پیوند بخورد و حتی زندگی را متحول کند.

در عین حال این کار آفرین خود به شهودی بی بدیل نسبت به زندگی و روند ان می رسد و طبیعی است که در این مرحله نه اشرافیت اروپایی و نه نوع زیستن مبتنی بر سوء استفاده جایی ندارد.

در این مرحله کارآفرین با کالایی که تولید می کندرهبری روش زندگی بخشی از مردم را در دست می گیرد"چرا به مهمترین نیاز بهترین پاسخ را می دهد. این نوع کارآفرینی انسان هایی اهل مطالعه متفکر کنجکاو پرتلاش و اهل تساهل و مدارا می سازد که تجملات زندگیش کم ترین اهمیت را برایش دارد.

با این توصیف شاید مشخص شود که مهمترین دلیل عدم رعایت تعادل در زندگی و کاری در ایران چیست؟

در کشور ما نیازی به طی این مراحل و کسب الزامات آن احساس نمی شود.شاید در ایران هنوز ران ها مهمترین عامل تعیین کننده کارآفرینی و سرمایه داری باشند و به همین دلیل زندگی کارآفریناینی ک زندگی رانتی می شود و بیش از همه به چشم می آید.

خودروهای بزرگ و خانه های مجلل جزء جدایی ناپذیری از زندگی کارفرمایی در ایران شده استو حتی گاهی افراد صادق و تلاشگر و البته متمولی که تمایلی به چنین زندگی پر زرق و برقی ندارنداز گردونه محاسبات کارفرمایی خارج می مانند.این فرهنگ نتیجه مستقیم نیت های چپاولگرانه ای است که نه مسوولیت اجتماعی را می فهمد و نه منتظر ثمردهی محصول می ماند. اولین گام برای ایم افراد برداشت است.برداشت بزرگترین میوه ها از باقی که هنور کاشته نشده است. بنابراین اقتصاد رانتی مدیران تصادفی را به سمت مدیران کارخانه منصوب می کند مهمترین عامل تجمل گرایی هایی دیوانه وار در زندگی خصوصی همان مدیران است طبعا این روش زندگی منجر به فسادهای بسیاری در لایه های مختلف سیاسی و اجتماعی می شود.مهمترین تاثیر منفی این نوع زندگی ها تخریب چهره کارآفرینانی است که با تلاش و خلاقیتو تکیه بر منابع شخصی تولید و اشتقالزایی می پردازند و خوشبختانه هنوز اکثریت را تشکیل می دهند.

منبع:روزنامه دنیای اقتصاد/سال دهم/شماره 2687 / ص 30 (مدیران)/22 تیر 91 .

بورس چیه ؟ از کی وارد ایران شد ؟ مردم ما با بورس آشنا هستن؟ سرمایه گذاری؟ سهام؟ شرکت های کارگذاری؟

می خواهم در باره کلید واژهای فوق صحبت کنم اصلا بورس چیه بورس سازمانی است که شرکت های خصوصی شرکت یا موسسه را بصورت سهام در تالار بورس ارائه می کنند و افراد اعم از حقوقی یا حقیقی می توانند با توجه تمکن مالی خود بخشی از سهام آن شرکت خریداری کنند و به عنوان سهام دار محسوب می شوند و می توانند در سررسید های ماهیانه و یا چند ماهه سود سهام خود را دریافت کنند و هرچقدر ارزش ان شرکت بیشتر باشد سود آن بیشتر خواهد بود.

اولین تالار بورس ایران در سال چهل وپنج شمسی در تهران به عنوان تالار بورس تهران افتتاح شد و از آعاز تاکنون به کار خود ادامه داده ودرحال حاضر در فدراسیون بورس های جهان یکی از چند بورس برتر محسوب می شود و گاهی هم شاخص های آن دچار افت می شود اما در چند سال اخیر روند رو به رشدی را داشته با توجه به اینکه در دوسال گذشته واگذاری بانک ها و بیمه مردم شرکت ها استقبال چشمگیری از آن کرده اند.

درگذشته مردم با بورس آشنایی زیادی نداشتند ونباید انتظاربیش از این را هم داشت چون از قدمت آن زمان زیادی نگذشته

اما با گذشت 46 سال نسبت به کشورهای که سابقه بورس در آنها به یک قرن می رسد تجربه بسیاری اندوخته است .

شاید ما این را باید به عنوان یک حقیقت بپذیریم که ما در بررسی بورس در سطح جامعه باید به شاخص سطح درآمد مردم

و وضعیتی مردم توجه بیشتری نشان دهیم زیرا اگر ما از معیشتی در شرایط مطلوبی به سر ببریمبا خیالی آسوده می توانیم به فکر سرمایه گذاری باشیم .در این بین نباید نقش رسانه ها را ندیده بگیریم با توجه به عصر حاضر این برد رسانه هاست که درذهن و فکر تاثیر می گذارند ما باید از این ابزار مهم به نحو احسن استفاده کنیم.

 ما برای اینکه در آینده خیال اسوده ای داشته باشیم از برخی فرصت های خود می گذاریم و آن را هزینه آینده خود می کنیم که اصطلاحا هزینه فرصت گفته می شود . ادامه دارد......